ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ??? ΟΕΟ...

Για ακόμη μια φορά ο περίφημος νόμος πλαίσιο κάνει αισθητή την παρουσία του. Αυτή τη φορά εμφανίζεται το ζήτημα της διανομής συγγραμμάτων με το νέο τρόπο. Υποτίθεται ότι θα ερχόταν να «εξυπηρετήσει» τις ανάγκες των φοιτητών. Και ως συνήθως όπως και πέρσι η διανομή δεν έχει αρχίσει ακόμη!!!

Η συνεχής καθυστέρηση διανομής αλλά και η εξάρτηση από τους εκδοτικούς οίκους λόγω της υπολειτουργίας των εκδόσεων του πανεπιστημίου, οδηγεί τους φοιτητές να αναζητούν απεγνωσμένα σημειώσεις. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύονται οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ και δημιουργούν την εντύπωση πως μοιράζοντας οι ίδιοι σημειώσεις αναπληρώνουν την έλλειψη των βιβλίων. Στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να δημιουργούν πελατειακές σχέσεις εξάρτησης με τους φοιτητές. Ακόμη οι φοιτητές που δε θέλουν να μπουν στην παραπάνω διαδικασία, ελλείψει βιβλίων, είτε είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν ανελλιπώς τα μαθήματα, πλήρως εντατικοποιημένα, είτε να μπαίνουν στη διαδικασία μέσα στο εξάμηνο να διαβάζουν τις επιγραμματικές διαφάνειες που συχνά δεν είναι κατανοητές.
Σίγουρα η κατάσταση αυτή ΔΕΝ εξυπηρετεί τις ανάγκες κάθε φοιτητή!!!
Είναι πλέον ολοφάνερο τι ρόλο έρχεται να παίξει ο νέος νόμος πλαίσιο, δηλαδή να πειθαρχήσει το φοιτητικό σώμα που θα τρέχει και δε θα φτάνει από μαθήματα σε βιβλιοπωλεία και σε βιβλιοθήκες( μιας και είναι στην προσωπική ευχέρεια του καθηγητή το αν η ύλη θα μπει και από το δεύτερο σύγγραμμα που δεν δικαιούσαι να πάρεις) και από εκεί κατευθείαν σε αμφιθέατρα για εξεταστική.
Το συγκεκριμένο κομμάτι του νόμου μαζί με το σύνολο τις αναδιάρθρωσης έρχεται να εντατικοποιήσει τους ρυθμούς σπουδών μας και να μας κάνει να ανταγωνιζόμαστε ακόμα και μέσα στο πανεπιστήμιο ( κυνήγι πιστωτικών μονάδων ). Κυριότερα έρχεται να μας εντάξει με χειρότερους όρους στην αγορά εργασίας μια και το μοντέλο εργαζομένου θα είναι το ίδιο εντατικοποιημένο και πειθαρχημένο με αυτό του φοιτητή.
Οι φοιτητές πρέπει να είναι αυτοί που πρέπει μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες (Γενική Συνέλευση) θα αναδείξουν και θα διεκδικήσουν τις ανάγκες τους. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε και εμείς οι ίδιοι και οι καθηγητές μας πως δεν είμαστε πιόνια κανενός. Καλούμαστε να δώσουμε τις μάχες μας για τα καθημερινά μας προβλήματα για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Παλεύουμε για ένα μέλλον που δε θα σκοτώνει τα όνειρα της νεολαίας!