ΚΕΣ – ΤΑ «ΠΑΘΗ» ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ



Back to life, back to reality λέει ένα … ξενόφερτο άσμα. Και κάπως έτσι φαίνεται να έχουν τα πράγματα μιας και μετά το τέλος των διακοπών και την επιστροφή στην πραγματικότητα, μέσα σ’ έναν κυκεώνα αντιλαϊκών μέτρων , μέτρων που στρέφονται κατά της ασφάλισης, μέτρων που δυσχεραίνουν το καθεστώς της φορολόγησης , μέτρων που περιλαμβάνουν περικοπές μισθών, προσλήψεων , μείωση δαπανών, περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η επίθεση του Υπουργείου Παιδείας στην εκπαίδευση καλά κρατεί…
Πρώτη πτυχή που φαίνεται να υλοποιείται είναι αυτή της αναγνώρισης των ΚΕΣ. Το Συμβούλιο της Επικρατείας(ΣτΕ) με απόφαση του την Παρασκευή 9/4 αναγνώρισε τα ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ των ΚΟΛΛΕΓΙΩΝ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ αλλά και των ΚΕΣ (ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05), επιτρέποντας στους αποφοίτους τους να εργάζονται στην Ελλάδα με ίδια δικαιώματα, όπως των αποφοίτων δημόσιων πανεπιστημιακών σχολών, ανάλογα βέβαια με τον εκάστοτε απόφοιτο και την αντιστοιχία επαγγελματικών δικαιωμάτων μεταξύ του κολλεγίου- ΚΕΣ και της Δημόσιας Σχολής.
Μάλιστα κατεύθυνση του Υπουργείου με απόφαση του ΣτΕ είναι από το 2013 αρμόδια όργανα για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΚΕΣ να είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπως επαγγελματικοί ή επιστημονικοί σύλλογοι(πχ. Οικονομικό Επιμελητήριο). Μέχρι τότε αρμόδια θα είναι μια επιτροπή στην οποία προεδρεύει ο νομικός σύμβουλος του υπουργείου παιδείας, ενώ οι επιτροπές που έκριναν στο παρελθόν την κατάρτιση, την επιστημονική γνώση ή τις δεξιότητες αντίστοιχων αποφοίτων καταργούνται.
Περισσότερο φαίνεται η κατεύθυνση του κράτους στο μέτωπο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αν αναλογιστεί κανείς πως τα ΚΕΣ θα συμπεριλαμβάνονται στο περιβόητο εθνικό πλαίσιο προσόντων (ΕΠΠ), το οποίο τοποθεταί τον εκάστοτε απόφοιτο σε μία από τις 8 βαθμίδες του, ανάλογα με τις σπουδές του και τις δεξιότητές του και διαμορφώνει εργαζόμενους διαφορετικών ταχυτήτων.
Τόσο η αναγνώριση των ΚΕΣ όσο και γενικά το ΕΠΠ εγκαθιδρύουν ένα καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, αποστοιχίζουν τα επαγγελματικά δικαιώματα από τα πτυχία μας, προωθούν τη μαύρη, ανασφάλιστη, χαμηλόμισθη εργασία, όπως και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Και η κατάσταση φαντάζει ακόμα χειρότερη υπό της πρίσμα των επιθετικών, αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στον τομέα της εργασίας.
Η αναγνώριση των ΚΕΣ και ως μεμονωμένη πτυχή της Εκπαιδευτικής Αναδιάρθρωσης ελλοχεύει μεγάλους κινδύνους τόσο για τα πτυχία μας, όσο και για το ήδη θολό και βεβαρυμένο εργασιακό μας μέλλον. Με την αναγνώριση των Επαγγελματικών Δικαιωμάτων των αποφοίτων των ΚΕΣ πλήττεται σαφέστατα ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΔΩΡΕΑΝ χαρακτήρας της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, όπως έχει διαμορφωθεί και διατηρηθεί δεκαετίες τώρα στην Ελλάδα έπειτα και από αγώνες που πέτυχε μαζικά το Φοιτητικό Κίνημα. Και είναι φανερό πως εχθροί των πτυχίων μας και των Επαγγελματικών μας Δικαιωμάτων δεν είναι οι απόφοιτοι ιδιωτικών σχολών, αλλά η ίδια η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η οποία πλήττει την νεολαία στο σύνολό της. Επιπλέον οι ίδιοι οι σπουδαστές των ΚΕΣ είναι αναγκασμένοι να παρακολουθούν άκρως εντατικοποιημένες σχολές με κατευθύνσεις, με έλλειψη φοιτητικού συνδικαλισμού και συλλογικών διαδικασιών.
Ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μας αφορά όλους. Λύση δεν είναι ο ατομικός δρόμος μέσω μιας συνεχούς προσπάθειας για κατάκτηση περισσότερων δεξιοτήτων στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας. Λύση είναι ένα μαζικό και νικηφόρο φοιτητικό κίνημα. Με αίτημα το ενιαίο ισχυρό πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο , με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα , να απαντήσουμε στην προσπάθεια για δημιουργία απόφοιτων διαφορετικών ταχυτήτων.
Το μεγαλειώδες Φοιτητικό Κίνημα του ‘06-‘07 δεν είναι απλά παρακαταθήκη αλλά είναι ένα ισχυρό όπλο και μνήμη για το πώς οι φοιτητές οφείλουν να παλεύουν για την υπεράσπιση των κεκτημένων του παρελθόντος και τη διεκδίκηση των αιτημάτων του μέλλοντος.
Το κίνημα ωριμάζει μέσα από τους αγώνες του. Ας παλέψουμε για μια φοιτητική καθημερινότητα, για ένα εργασιακό μέλλον με αξιοπρέπεια. Με όπλα το κίνημα του ’06-’07 , τις συλλογικές διαδικασίες, τις γενικές συνελεύσεις και τον αγώνα στον δρόμο ας κλειδώσουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο χρονοντούλαπο μιας ιστορίας που δεν θα γραφτεί ποτέ.

Σχόλια