Στα ατομικά προβλήματα… …να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις

Αν κάτι είναι σίγουρο για τη νέα χρονιά αυτό είναι η αβεβαιότητα. Η αβεβαιότητα για το μέλλον των εργαζόμενων και της νεολαίας που παρακολουθούν την καταιγίδα των μεταρρυθμίσεων να τσακίζει τα δικαιώματα τους και να φαίνεται να μην έχει τέλος. Αλλά και η αβεβαιότητα που τείνει να γίνει σιγουριά πως τα νέα μέτρα δεν θα έχουν αποτέλεσμα και πως η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην πτώχευση. Η φετινή χρονιά αναμένεται ιδιαίτερα θερμή καθώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, υπό τις κατευθύνσεις Ε.Ε. και ΔΝΤ ετοιμάζει ένα νέο πακέτο μέτρων που έρχεται να αποτελειώσει τα τελευταία ψήγματα κοινωνικού κράτους (ασφάλιση, υγεία, εκπαίδευση) και να παραδώσει σε τιμή ευκαιρίας στο κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις σχεδόν όλους τους τομείς της παραγωγής. Και το ερώτημα που τίθεται από ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού είναι το που θα σταματήσει αυτή η βάρβαρη επίθεση που δε φαίνεται να έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα εκτός από το να σπρώχνει όλο και περισσότερους εργαζόμενους στην ανεργία και τη φτώχεια.

Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η κατά 60% αύξηση της ελαστικής απασχόλησης, η ανεργία που έχει φθάσει στα μεγαλύτερα ποσοστά των τελευταίων 30 χρόνων, φανερώνοντας ότι η ύφεση για την οποία μιλάνε δεν είναι ένα απλό οικονομικό μέγεθος αλλά διαλύει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Αυτά γίνονται σε μία προσπάθεια όχι απλά να γκρεμιστούν όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις που είχε κερδίσει με τους αγώνες του το λαϊκό κίνημα τα τελευταία χρόνια, αλλά κυρίαρχα να δημιουργηθεί ένα ριζικά νέο, μεσαιωνικού τύπου καθεστώς εργασίας. Αυτό το νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων έχει ως βασική προϋπόθεση ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου που θα στηρίζεται στην επανακατάρτιση, για να μπορεί να ανταπεξέλθει στην ευέλικτη απασχόληση, που δεν θα έχει συλλογικά κατοχυρωμένα δικαιώματα (ΠΤΥΧΙΟ) για να μπορεί να αποδεχτεί την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και που θα είναι πειθαρχημένος στις ανάγκες της εργοδοσίας. Για αυτό το λόγο είναι επιτακτική ανάγκη για την κυβέρνηση να προχωρήσει η μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που έρχεται να διαλύσει το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο και στη θέση του να δημιουργήσει το σύγχρονο πανεπιστήμιο που θα είναι πλήρως υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς.

Στις 15 Γενάρη λήγει ο «διάλογος» για τις αλλαγές στην εκπαίδευση και η διαβούλευση στη Βουλή. Η βιτρίνα του «δημοκρατικού διαλόγου» που έχει ξεκινήσει το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση έχει σπάσει εδώ και καιρό. Αν άλλωστε ήταν όντως διάλογος γιατί το Υπουργείο δεν απέσυρε το νόμο όπως απαιτούσαν η σπουδάζουσα νεολαία μέσα από τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών μέσα από τις αποφάσεις των συνδικαλιστικών τους οργάνων; Γιατί η Υπουργός Παιδείας δεν πτοήθηκε ούτε καν από την απόφαση της τελευταίας Συνόδου Πρυτάνεων που μετά από την πίεση των Φοιτητικών Συλλόγων απαιτούσε με γραπτή απόφαση την απόσυρση του Κειμένου Διαβούλευσης;

Η απάντηση δίνεται από την ίδια την κυβέρνηση με την πολιτική που εφαρμόζει αλλά και με τον τρόπο που την εφαρμόζει. Στη δημοκρατία τους, οι μεταρρυθμίσεις ψηφίζονται παρά την κοινωνική κατακραυγή με την μορφή των κατεπειγόντων νομοσχεδίων, ενώ οι κοινωνικές αντιστάσεις καταστέλλονται με τον πιο βίαιο τρόπο με τα ΜΑΤ στους δρόμους και τα ΜΜΕ καθημερινά.

Όμως στη μαύρη αυτή πραγματικότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν ήδη έχει κάνει την εμφάνιση της η φωτεινή πλευρά των κοινωνικών αγώνων που μαζικοποιούνται και δείχνουν πως η πολιτική τους δεν είναι μονόδρομος και πως η κοινωνική κατάσταση μπορεί να ανατραπεί. Η επιβλητική απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Δεκέμβρη που δεν τρομοκρατήθηκε από το όργιο καταστολής, αλλά έδειξε με έμπρακτο τρόπο στο δρόμο πως εργαζόμενοι και νεολαία είναι αποφασισμένοι να συγκρουστούν μέχρι τέλους για να ανατρέψουν αυτή την αντιδραστική πολιτική, το μνημόνιο αλλά και την ίδια την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν το πρώτο ηχηρό μήνυμα που έστειλε ολόκληρη η κοινωνία.

Ήταν η πρώτη απάντηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που έδειξε πως η κοινωνία δε συναινεί με τα βάρβαρα μέτρα που τσακίζουν τα δικαιώματα της. Αλλά δεν ήταν η μόνη απάντηση. Ο αποφασιστικός αγώνας διαρκείας των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για δημόσιες συγκοινωνίες ενάντια στην περικοπή των μισθών αλλά και την αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων, ο ασίγαστος πόλεμος των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος, η ανταρσία δεκάδων χιλιάδων οδηγών στα διόδια των εργολάβων είναι δείγματα ενός πνεύματος ανυπακοής που μπορεί να γίνει πολιτικό κίνημα ανατροπής της επίθεσης και της κυβέρνησης. Και το Φοιτητικό Κίνημα που έδωσε από την αρχή της χρονιά μάχη ενάντια στην αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης πρέπει αυτή τη στιγμή να κλιμακώσει τον αγώνα του για την ανατροπή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που θα είναι η πρώτη μεγάλη ήττα για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και η ήττα αυτή να δώσει το μήνυμα ανατροπής σε όλη την κοινωνία για να δημιουργηθεί μαζί με τους εργαζόμενους, τους ανέργους ένα πλατύ ρεύμα μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης που θα γίνει το αντίπαλο δέος ενάντια στην βάρβαρη πολιτική Κυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ και θα καταφέρει να τους ανατρέψει.

Σχόλια