Κομμωτήριο «Η Ωραία Ελλάς»

           

Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες της δριμύτερης επίθεσης στα δικαιώματα του λαού, μια επίθεση που τείνει να γίνει συνήθεια και η οποία έχει καταστρεπτικές συνέπειες στον κοινωνικό ιστό. Και που το νέο θα έλεγε κάποιος; …

Το καινούργιο στοιχείο βρίσκεται πλέον ότι μας «κούρεψαν» το χρέος, βέβαια τους μισθούς έχουν φροντίσει εδώ και καιρό να τους μειώσουν. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί και να ακουγόταν θετική σε μερικούς, η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού, η συγκεκριμένη κίνηση συνοδεύεται από μια σειρά μέτρων απαραίτητων για την πτώχευση του ελληνικού λαού. Είναι πλέον ζήτημα χρόνου άλλη μια επιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, μια αύξηση της φορολογίας σε μισθωτούς και συνταξιούχους, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, αλλά και η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

            Βέβαια μέσα σε αυτό το ασφυκτικό τοπίο ξεπηδούν καθημερινά κοινωνικοί αγώνες μεγάλης έκτασης και έντασης. Οι τελευταίες 48ωρες πανεργατικές απεργίες ανέβασαν τους τόνους της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Η μαζικότητα, η μαχητικότητα και σε μερικούς κλάδους η καθολικότητα στην συμμετοχή στην απεργία δείχνουν για ακόμη μια φορά ότι ο λαός δεν παραδίδει τα όπλα και θα συνεχίσει να μάχεται απέναντι σε όλους αυτούς που τον έχουν βυθίσει στην ανεργία και στην ανασφάλεια. Ταυτόχρονα ο αγώνας των εργαζόμενων στους ΟΤΑ ενάντια στις περικοπές και στην εφεδρεία, ο αγώνας ολόκληρου του λαού ενάντια στα χαράτσια, αποδεικνύουν την πλήρη απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και της πολιτικής της από το σύνολο του λαού. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για την περαιτέρω κλιμάκωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Ένα σημείο όπου όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια πρέπει να συντονιστούν κάτω από πολιτικό αιτήματα της ανατροπής αυτής της κυβέρνησης, της διαγραφής του χρέους, της εξόδου από ΟΝΕ και ευρώ, της ρήξης με την Ε.Ε., της επιβολής πολιτικής αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις.

Εδώ είναι ο τόπος και ο χρόνος για να δώσουμε τρόπο στην οργή που ξεχειλίζει, είτε στο δρόμο και στις συγκεντρώσεις, είτε στα γήπεδα, είτε ακόμη και στις παρελάσεις, όπου αποδοκιμάστηκε το σύνολο του πολιτικού κόσμου που λεηλατεί τα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας. Αυτό περνάει μέσα από την μετωπική δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς σε κοινωνικό επίπεδο, η οποία καλείται να αποδείξει πέρα από την συνεπεία της, ότι είναι ικανή να οργανώσει την πάλη του λαού.

           

Και που είναι το φοιτητικό κίνημα;

            Το ότι το φ.κ. περνάει μια κάμψη είναι γεγονός, γεγονός είναι όμως ότι όλο το προηγούμενο διάστημα οι 300 καταλήψεις έδωσαν το μήνυμα της ελπίδας πανελλαδικά και βροντοφώναξαν ότι η δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό όπως και η υγεία, το ρεύμα και το νερό και δεν θα αφήσουν κανέναν να τα καταλύσει έτσι εύκολα. Αποτελεί όμως και στόχος του επόμενου διαστήματος η αναζωπύρωση των διαδικασιών του κινήματος, με ημερομηνία κόμβο την 17^η Νοέμβρη. Οφείλουμε να σηματοδοτήσουμε εκ νέου το νόημα εκείνης της ημέρας, ότι δηλαδή δεν ήτανε γιορτή ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή. Το επόμενο διάστημα το φ.κ θα πρέπει να οξύνει την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και με το νομό πλαίσιο, να γίνει κομμάτι της λαϊκής αντίστασης που θα παρασύρει κυβέρνηση, τρόικα και τις πολιτικές τους και θα ξαναφέρει στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις νεολαίας και εργαζόμενων.

Τα επόμενα ραντεβού βρίσκονται στα αμφιθέατρα των γενικών μας συνελεύσεων, όπου και εμείς τα μέλη του Σ.Φ. Πα.Μακ. πρέπει να είμαστε παρόντες, παρόλη την προσπάθεια φίμωσης των φοιτητών από τις κυβερνητικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Να βροντοφωνάξουμε και μείς όχι στην καταστροφή του μέλλοντος μας, να τους διώξουμε και να προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες…

 

Αριστερή Ενωτική Παρέμβαση

Ε.Α.Α.Κ.