Λεφτά υπάρχουν!!!

Αυτή είναι η φράση που στιγμάτισε την προεκλογική περίοδο των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών και όπως υπόσχεται η δημοκρατία αυτή θα έπρεπε να ήταν και η πολιτική που θα ασκούνταν σήμερα... Ο Γιωργάκης δεν έλεγε ψέματα, απλά δεν εννοούσε αυτό που φανταζόμασταν. Λεφτά υπάρχουν, απλά αυτά δεν προορίζονται για τον εργαζόμενο λαό, αλλά για τις τράπεζες, το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο!!!

Στα πλαίσια της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, τα κόμματα εξουσίας επιλέγουν να ρίξουν το βάρος στους εργαζομένους, έτσι ώστε τα μεγάλα συμφέροντα τα οποία εκπροσωπούν να βγουν αλώβητα από αυτήν. Αυτό προσπαθούν να το πετύχουν επιβάλλοντας διάφορα μέτρα στο λαό τα οποία οδηγούν στην κοινωνική εξαθλίωση, μέτρα όπως μείωση μισθών και συντάξεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, διάλυση κοινωνικού κράτους (υγεία, πρόνοια, παιδεία), αύξηση κόστους ζωής με άμεσους και έμμεσους φόρους, μέσα από χαράτσια και αύξηση για παράδειγμα στην τιμή της βενζίνης!

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω τα δύο τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία βρέθηκε σε μία κατάσταση διαρκούς σοκ κατά την οποία κεκτημένα ετών κλέβονταν μέρα με την μέρα. Έτσι δύο χρόνια μετά βλέπουμε επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο, τα ποσοστά της ανεργίας να εκτινάσσονται στα ύψη και να καταργούνται τα βασικά τους εργασιακά δικαιώματα. Το αποτέλεσμα είναι όμως ότι δεν υπάρχει καμία προοπτική και ελπίδα, ούτε καν να ζήσουμε με την ψευδαίσθηση της ευμάρειας της προηγούμενης δεκαετίας. Χαρακτηριστικό των παραπάνω είναι ότι αστοί πολιτικοί και οικονομολόγοι δεν υπόσχονται βελτίωση του τρόπου ζωής τα επόμενα χρόνια, αλλά αντίθετα υπόσχονται λιτότητα διαρκείας τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια

Σε όλη αυτήν την κατάσταση η νεολαία βρίσκεται στο επίκεντρο της επίθεσης από τους κυβερνώντες στη βάση συγκεκριμένων  νόμων όπως με τον νόμο 4009/11 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και με το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης το οποίο προβλέπει μείωση 20% στους ήδη μειωμένους μισθούς και ανασφάλιστη εργασία για τα δύο πρώτα χρόνια εργασίας! Προσπαθούν δηλαδή να εμπεδώσουν πρώτα απ’ όλα στη νέα γενιά συνθήκες ελαστικής και φθηνής εργασίας  απουσία συλλογικών δυνατοτήτων, αλλά και εμπειριών προκειμένου κάτι τέτοιο να θεωρείται ως φυσιολογική λειτουργία για το σύνολο των εργαζομένων, χωρίς άρα να αρθρώνονται αντιστάσεις από αυτούς.

Επίσης, χαρακτηριστικά είναι τα νούμερα της ανεργίας στη νεολαία που αγγίζουν το 50% και σε αυτήν την κατεύθυνση η γίνεται προσπάθεια από τους κυβερνώντες η νέα γενιά να μεταναστεύσει προκειμένου να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Μια νεολαία η οποία σε σχέση με όλες τις προηγούμενες είναι περισσότερο καταρτισμένη και με πλειάδα δεξιοτήτων, πτυχία, έχοντας την ικανότητα και δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου και παρόλα αυτά είναι η γενιά η οποία για την οποία γίνεται η προσπάθεια να διαγραφεί και να ζήσει με πολύ χειρότερους όρους από τις προηγούμενες γενιές.

Όλη αυτή η διαμορφωμένη κατάσταση δε θα μπορούσε παρά να είναι και συνέπεια κυρίαρχα των  πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβερνούν εδώ και 40 χρόνια με την αμέριστη βοήθεια που είχαν από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές παρατάξεις τους είτε στο εργατικό (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) , είτε στο φοιτητικό κίνημα (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ), που ενώ καθησύχαζαν ότι τίποτα αρνητικό δε θα συμβεί τις κρίσιμες στιγμές έβαλαν πλάτες στην κυβερνητική πολιτική. Ας δούμε, όμως, τι υπόσχονται τα δύο αυτά κόμματα καθώς και υπόλοιποι κομματικοί σχηματισμοί νέοι και παλαιότεροι εν όψει των προσεχών βουλευτικών εκλογών

Το ΠΑΣΟΚ, ως ''δύναμη ευθύνης'' υπόσχεται ότι θα συνεχίσει το καταστροφικό έργο του με όξυνση, μάλιστα, της βάρβαρης πολιτικής, αρχής γενομένης από τον προσεχή Ιούνιο που προετοιμάζεται νέα σειρά μέτρων.

Από κοντά και η ΝΔ που ενώ αρχικά επιχείρησε να κρατήσει αντιπολιτευτική στάση καταγγέλλοντας γενικώς το μνημόνιο προτάσσοντας, ωστόσο ακριβώς τις ίδιες στρατηγικές και μεταρρυθμίσεις, την κρίσιμη στιγμή έπαιξε εξαιρετικά το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου και του αναγκαίου προδότη μπαίνοντας στην κυβέρνηση, ώστε να διασφαλιστεί η συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Μίας κυβέρνησης που κατέρρεε, έχοντας πλήρως απονομιμοποιηθεί από την πλειοψηφία του λαού και υπό το βάρος των μεγαλειωδών απεργιών στις 19 και 20 Οκτώβρη καθώς και των παρελάσεων του λαού την 28η Οκτωβρίου σε όλη την Ελλάδα.

Είναι, μάλιστα, τόσο μεγάλο το θράσος των δύο αυτών κομμάτων που δεσμεύονται να κυβερνήσουν και πάλι από κοινού προκειμένου να συνεχίσουν ακάθεκτοι την καταστροφή τα επόμενα χρόνια. Για αυτόν το λόγο, άλλωστε αποκτά εξαιρετική σημασία το μαύρισμα αυτών των κομμάτων στις προσεχείς εκλογές, πόσο μάλλον από τη νεολαία!!

Μια χαρά. Όλοι οι άλλοι είναι ''αντιμνημονιακοί''  !!!

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα υπόλοιπα κόμματα που διεκδικούν τη ψήφο μας έχουν μπει σε έναν ιδιότυπο διαγωνισμό “αντιμνημονιακότητας”, προκειμένου να ενισχυθούν από τις εκλογές. Είναι τόσο ξεδιάντροποι μάλιστα αρκετοί εξ αυτών που ασκούν μια τέτοια ρητορεία, παρότι έχουν ψηφίσει το μνημόνιο (ΛΑΟΣ), ενώ άλλοι σχηματισμοί (ΔΗΜΑΡ) στηρίζουν υποψηφίους που έχουν ψηφίσει επίσης το μνημόνιο.

Ακόμα, όμως και υπόλοιπα κόμματα που δεν έχουν ξεμπροστιαστεί τόσο ξεκάθαρα, έχουν να αντιπροτείνουν κάτι πραγματικά διαφορετικό ή και καλύτερο;

Ο Καμμένος και οι «συγκαμμένοι» του για παράδειγμα δεν προτείνουν απολύτως τίποτα διαφορετικό, απλά τονίζει ότι όλα αυτά τα μέτρα οφείλει να τα πάρει η ελληνική κυβέρνηση από μόνη της χωρίς τη διαμεσολάβηση του ΔΝΤ (για την Ευρωπαϊκή Ένωση προφανώς δε γίνεται κανένας λόγος...). Αποτέλεσμα που προφανώς θα είναι το ίδιο για το λαό που υποφέρει!

Δυστυχώς, όμως, σε συνθήκες κοινωνικής καταστροφής και κανιβαλισμού ευνοούνται και προμοτάρονται από το ίδιο το σύστημα και επιλογές προηγούμενων καιρών...

Η συμμορία της Χρυσής Αυγής, γνήσιοι παρακρατικοί νοσταλγοί του Χίτλερ και της Χούντας στην Ελλάδα σε αυτές τις συνθήκες διεκδικούν να έχουν λόγο. Κάτω από ένα θολό αντιμνημονιακό πέπλο, όπως είναι και της μόδας, προτάσσουν το πιο τρομακτικό σκοταδισμό. Καπηλεύονται την εθνική ανεξαρτησία, χωρίς όμως να κάνουν λόγο για το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ξεχνώντας και το παρελθόν τους, όταν και πρόδιδαν στις πιο κρίσιμες στιγμές τον ελληνικό λαό όντας δοσίλογοι. Υπόσχονται θάνατο σε όποιον απελπισμένο και κατατρεγμένο περάσει τα σύνορα, προάγοντας το ρατσισμό, και υπερασπίζονται την ανωτερότητα της φυλής (κάτι μας θυμίζει..), και την κατωτερότητα της γυναίκας έναντι του άνδρα. Ας τους αφήσουμε στις πιο μαύρες στιγμές της ελληνικής ιστορίας...

Υπάρχει, όμως, άλλος δρόμος με θετική προοπτική για το λαό και ποιό είναι το πραγματικό δίλλημα των εκλογών;

Είναι το δίλημμα για την πορεία της χώρας και την προοπτική του ελληνικού λαού. Είναι το πραγματικό και πιο στρατηγικό δίλημμα που σήμερα αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία: Εάν θα επιμείνουμε σε ένα δρόμο κοινωνικής καταστροφής, λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, αναίρεσης κάθε κατάκτησης, κοινωνικής ερήμωσης εθνικής κατάθλιψης στο όνομα της παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ και της ικανοποίησης των πιστωτών ή εάν θα διαλέξουμε δρόμους αντίστασης, συλλογικότητας, αλληλεγγύης και ανατροπής, κατοχύρωσης λαϊκής κυριαρχίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης και κοινωνικού μετασχηματισμού με αφετηρία τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ, τις εθνικοποιήσεις, τη αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων και της πλειοψηφίας.

Και είναι πραγματικότητα ότι αυτά τα διλλήματα τα απαντά μόνο η αριστερά, που όμως δε φοβάται  να έρθει σε ρήξη με την ΕΕ και τις πολιτικές της και δεν παραπέμπει τα ερωτήματα που τίθενται σε ένα αόριστο μέλλον. Μια αριστερά που δίνει όλες της τις δυνάμεις στην ισχυροποίηση των κινημάτων και την άρθρωση αποτελεσματικών αναχωμάτων απέναντι στη κυβερνητική πολιτική, προσπαθώντας να ενώσει και να βάλει σε πορεία κοινής δράσης όλα τα κομμάτια της αριστεράς, ως προϋπόθεση νίκης και των κινημάτων.