Σχετικά με το χωροταξικό πρόβλημα του ΠΑΜΑΚ

Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει ντόρος με το πρόβλημα των «όρθιων φοιτητών» στις διαλέξεις. Μάλιστα δημοσιεύτηκε στον τύπο μια επιστολή του Συλλόγου Φοιτητών όπου ζητάει από την Πολιτεία να δώσει άμεσα λύση στο πρόβλημα. Πολύ καλή κίνηση θα σκεφτεί κάποιος καθώς όντως υπάρχει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Παρακάτω όμως θα καταθέσουμε κάποιους προβληματισμούς για να δούμε αν απλά μια παράκληση στην …Πολιτεία αρκεί καθώς επίσης θα προσπαθήσουμε να πιάσουμε το ζήτημα από συνολικότερη σκοπιά…
Από πότε υπάρχει το πρόβλημα;
Η επιστολή του Συλλόγου Φοιτητών αναφέρει ότι η φετινή αύξηση των εισακτέων είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η αλήθεια όμως είναι ότι όρθιοι φοιτητές στις διαλέξεις υπάρχουν εδώ και αρκετά χρόνια. Ιδιαίτερα στις μεγάλες σχολές (ΟΔΕ, Οικονομικό) και σε μικρότερο βαθμό στις άλλες σχολές υπήρχαν μαθήματα στα οποία δεν έβρισκες να κάτσεις, είτε κάποιες φορές δεν χωρούσες καν να μπεις στο αμφιθέατρο (βλέπε αμφιθέατρο 14). Τότε ούτε ο Σύλλογος ούτε η Πρυτανεία ασχολούνταν με το θέμα καθώς θεωρούσαν ότι οι περιπτώσεις αυτές ήταν μεμονωμένες και περιορίζονταν σε κάποια μαθήματα τα οποία ήταν αρκετά δύσκολα και χρειαζόταν να παρακολουθήσεις την διάλεξη για να τα περάσεις.
Εκεί που φάνηκε ότι το πρόβλημα βγαίνει εκτός ελέγχου ήταν την προπέρσινη χρονιά με το σχέδιο «Αθηνά» το οποίο προέβλεπε την μετακίνηση 3 επιπλέον τμημάτων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Βέβαια τότε και ο Σύλλογος Φοιτητών (με πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) και η Πρυτανεία δεν αρνήθηκαν την εφαρμογή του σχεδίου, με τον τότε πρύτανη μάλιστα να δηλώνει ότι το ΠΑΜΑΚ είναι έτοιμο να δεχθεί τα 3 τμήματα! Η κατάληξη λίγο ως πολύ γνωστή, καθώς πέρυσι το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά, σε σημείο ορισμένα μαθήματα να είναι αδύνατο να τα παρακολουθήσεις (αφού το θέμα δεν είναι μόνο το αν κάθεσαι ή όχι, αλλά αντικειμενικά με 200 και βάλε άτομα σε ένα αμφιθέατρο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και σωστά το μάθημα). Είναι φανερό λοιπόν ότι παρά τα «κροκοδείλια δάκρυα» μερικών, το χωροταξικό θέμα δεν ήρθε από τον ουρανό ούτε γενικά και αόριστα λόγω της αύξησης των εισακτέων.

Ποια είναι η περίφημη λύση που καλείται να δώσει η Πολιτεία; 
Σύμφωνα με δηλώσεις του νυν Πρύτανη, Ζαπράνη, οι πιθανές λύσεις είναι δύο:
·         Η παραχώρηση ενός παλιού σχολείου στην Τριανδρία: δηλαδή η μεταφορά κάποιων μαθημάτων (ή και τμημάτων) μακριά από το κυρίως κτήριο και τις υπηρεσίες που προσφέρει (γραμματείες, λέσχη, εργαστήρια κτλ).
·         Η παραχώρηση χώρων από την ΔΕΘ: εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα καθώς πέρα από το θέμα της απόστασης από το κυρίως κτήριο, υπάρχει το ζήτημα της ίδιας της παραχώρησης. Ποιος μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι η ΔΕΘ δεν θα ζητήσει κάποιο αντίτιμο για τους χώρους της, αφού η τυχόν παραχώρησή τους γι αυτήν μπορεί να σημαίνει λιγότερα κέρδη; Και πώς μπορεί το ΠΑΜΑΚ να διαπραγματευτεί καλούς όρους για μια τέτοια σύμβαση, ή ακόμη να βρει τα λεφτά που θα χρειαστούν;

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι η λύσεις αυτές θα είναι προσωρινές και σίγουρα δεν θα λύσουν εξ ολοκλήρου το πρόβλημα.

Είναι το χωροταξικό το μόνο θέμα;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Το χωροταξικό είναι μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει το ίδρυμα λόγω της υποχρηματοδότησης από το Υπουργείο Παιδείας.  Οι κάρτες δωρεάν σίτισης στην λέσχη γίνονται κάθε χρόνο και λιγότερες, οι εστίες του πανεπιστημίου χωράνε μετά βίας 200 άτομα! Και αν κοιτάξει κανείς γύρω του θα δει και άλλα πολλά. Και απέναντι στη συνολική αυτή κατάσταση, περικοπής του προϋπολογισμού του Ιδρύματος και βαθιάς υποχρηματοδότησης,  η στάση της Πρυτανείας και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δια μέσου του Συλλόγου Φοιτητών γεννούν ερωτηματικά για το κατά πόσο επιθυμούν την πραγματική επίλυση των ζητημάτων.
Δύο λόγια για τον ρόλο του Συλλόγου Φοιτητών σε όλο αυτό.
Καταρχήν να πούμε το εξής: Ο Σύλλογος Φοιτητών ΟΥΔΕΠΟΤΕ συνεδρίασε για να αποφασίσει την στάση του απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Η επιστολή που στάλθηκε ήταν μια πρωτοβουλία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που για άλλη μια φορά, λόγω της αυτοδυναμίας της, καπέλωσε τον Σύλλογο μην επιτρέποντας καν στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις να τοποθετηθούν σε διαδικασία Διοικητικού Συμβουλίου.
Είναι η ίδια στάση που κράτησε 2 χρόνια πριν καταψηφίζοντας της πρόταση μας, για διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου με αφορμή το σχέδιο «Αθηνά» και τα προβλήματα που θα δημιουργούσε η εφαρμογή του. Είναι η ίδια στάση που κράτησε η ΔΑΠ πέρυσι για το ζήτημα των καρτών σίτισης που περιορίστηκε σε επιστολές. Και τώρα που όπως δείχνουν τα πράγματα έχει δρομολογηθεί η προσωρινή λύση του χωροταξικού προβλήματος, η ΔΑΠ επιλέγει να στείλει επιστολές για να μπορεί μετά να λέει ότι αυτή έφερε την λύση. Για το θέμα όμως της υποχρηματοδότησης που το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας και είναι η …πηγή πολλών κακών, η ΔΑΠ δεν λέει κουβέντα. Ουσιαστικά πηγαίνει χέρι χέρι με την πρυτανεία σε μια γραμμή «συνεργασίας» με το Υπουργείο, δηλαδή πλήρους συμμόρφωσης με τις επιταγές του Λοβέρδου και του κάθε Λοβέρδου.
Για εμάς προσωρινές λύσεις δεν είναι αρκετές γιατί θα βρίσκουμε μπροστά μας διαρκώς τα ίδια πρόβληματα. Εάν θέλουμε να συζητήσουμε για την λύση του χωροταξικού προβλήματος πρέπει να μιλήσουμε για το ζήτημα της υποχρηματοδότησης. Και η λύση βρίσκεται στην διεκδίκηση χρηματοδότησης για να καλυφθούν οι ανάγκες του ιδρύματος σε εγκαταστάσεις και φοιτητικές παροχές. Και αυτό δεν θα έρθει με παρακαλετά και επιστολές, αλλά μόνο μέσα από την συλλογική διεκδίκηση των φοιτητών. Θα έρθει με το να μπει τέλος στο καπέλωμα που απανωτά δέχεται ο Σύλλογος από τη ΔΑΠ, από το να τον κάνουμε να λειτουργήσει πραγματικά και δημοκρατικά με Συνελεύσεις, όπλο διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας.

Για ένα πανεπιστήμιο που θα χωράμε εμείς και δεν θα …χωράει άλλη υποχρηματοδότηση!

Σχόλια