Για το νέο κύκλο, που μόλις άνοιξε

Γι’ να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση…

Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών της 25^ης Ιανουαρίου, καταδεικνύουν με έντονο τρόπο τις διεργασίες στην ελληνική κοινωνία όλη τη τελευταία 5ετία. Είναι πέρα για πέρα θετικό, το γεγονός ότι καταδικάστηκαν τα κόμματα που με σκληρό τρόπο οδήγησαν την ελληνική κοινωνία  σε τεράστια ποσοστά ανεργίας, το δημόσιο πλούτο σε ξεπούλημα, πολλούς νέους ανθρώπους αναγκαστικά στο εξωτερικό. Ηττήθηκαν τα κόμματα που υποτάχθηκαν πλήρως στην τρόικα και εκχώρησαν μέρος της εθνικής κυριαρχίας, έχασαν οι δυνάμεις που επιτέθηκαν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, στους φοιτητές, στην προοπτική μας.

Και καταδικάστηκαν όχι μόνο στην κάλπη, αλλά πρώτα και κύρια στις γειτονιές, στους δρόμους, στις πλατείες, στις μεγάλες κινητοποιήσεις όλης της τελευταίας πενταετίας. Η αλλαγή του πολιτικού χάρτη, με την ανάδειξη ενός κόμματος της Αριστεράς  ως πρώτο, με παράλληλη συνολική άνοδο και άλλων κομματιών της, οδηγεί ένα ποσοστό άνω του 43%, να κοιτάζει προς τα αριστερά και λίγο έως πολύ, να αναζητεί με ελπίδα διέξοδο από την κρίση σε μια τέτοια κατεύθυνση. Ωστόσο παραμένει προβληματικό το γεγονός ότι η φασιστική Χρυσή Αυγή διατηρεί μια δυναμική, πράγμα που αυξάνει την αναγκαιότητα για διαρκή αντιφασιστικό αγώνα από τη γειτονιά μέχρι τις σχολές.

…οι αγώνες και οι διεκδικήσεις της νεολαίας στο προσκήνιο !

Οι νέες αυτές συνθήκες δημιουργούν φυσικά και νέες αναγκαιότητες και ευθύνες.Ο χώρος του πανεπιστημίου είναι ένας χώρος που πολεμήθηκε βίαια, από τις νομοθετικές ρυθμίσεις του 2011 με το νόμο Διαμαντοπούλου και τις φετινές διαγραφές φοιτητών, μέχρι την υποχρηματοδότηση, τον αυταρχισμό, την υποβάθμιση των πτυχίων.

Και σε αυτό το τοπίο επίθεσης, υπάρχει αναγκαιότητα για δυναμική αντεπίθεση, με παράλληλη ανασυγκρότηση της συλλογικής διεκδίκησης, της έννοιας του Συλλόγου Φοιτητών και των διαδικασιών του, με έμφαση στις Γενικές Συνελεύσεις.

Δεν επαναπαυόμαστε, είναι ώρα να διεκδικήσουμε άμεσα:

• Την ανάκληση των διαγραφών, την συνολική ακύρωση του μέτρου και του ν+2
• Να μην περάσει ο νέος Οργανισμός λειτουργίας (που για να μην ξεχνιόμαστε φέρνει υποχρεωτικές δηλώσεις μαθημάτων με ποινή αν δεν δώσουμε μάθημα που δηλώσαμε, security κ.α.)
• Να σταματήσει ο κατήφορος του αυταρχισμού, της ωμής επέμβασης των ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, των αντιδημοκρατικών διοικήσεων- Να κατοχυρωθεί εκ νέου το άσυλο.

Με στάση διεκδίκησης, χωρίς αναμονή, θα πρέπει να συνεχίσουμε αυτό που δειλά αλλά πιο αποφασιστικά σε σχέση με παλαιότερα, άρχισε στο Πα.Μακ. φέτος, την ενεργοποίηση μεγαλύτερου μέρους των φοιτητών , την ανάδειξη ζητημάτων που πλήττουν άμεσα τα δικαιώματα και την καθημερινότητα μας, ήρθε η ώρα για μικρές και μεγάλες νίκες. Χωρίς αυταπάτες ότι κάτι θα μας χαριστεί, διεκδικούμε την συνολική ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου και την γενναία χρηματοδότηση της φοιτητικής μέριμνας, που στο ΠΑΜΑΚ είναι παραπάνω από αναγκαία.  

Η εισβολή του λαϊκού παράγοντα –και ιδίως της νεολαίας- στο προσκήνιο άλλωστε, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση αυτού του νέου κύκλου, θα μπορέσει να προβάλει πιο ριζοσπαστικές επιλογές ως έναν πιο νικηφόρο δρόμο σε σχέση με πιθανούς συμβιβασμούς, θα οδηγήσει στη δικαίωση ή μη της ελπίδας. Εξάλλου, «την άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις».